Ocena twarzowej części czaszki u pacjentów z rozszczepem podniebienia wtórnego operowanych we wczesnym dzieciństwie

Najczęściej występującymi wrodzonymi wadami twarzoczaszki, stanowiącymi około 14–17% wszystkich nieprawidłowości rozwojowych, są rozszczepy wargi, wyrostka zębodołowego i podniebienia. W dostępnym piśmiennictwie notuje się niewiele publikacji dotyczących analizy zmian w strukturach kostnych twarzowej części czaszki u pacjentów z izolowanym rozszczepem podniebienia.

Cel
Ocena budowy twarzowej części czaszki oraz zaburzeń zębowych u pacjentów z rozszczepem podniebienia wtórnego.

Materiał i metody
Materiał do badań stanowiła standardowo wykonywana dokumentacja medyczna 64 pacjentów z rozszczepem podniebienia wtórnego w wieku od 7 do 14 lat, leczonych chirurgicznie we wczesnym dzieciństwie. Grupa kontrolna składała się z 56 dzieci bez wad wrodzonych w obrębie twarzowej części czaszki i z prawidłowymi relacjami szkieletowymi. Każda z grup została podzielona na podgrupy, w zależności od wieku zębowego. W analizie cefalometrycznej wzięto pod uwagę wybrane kątowe i liniowe parametry. Zdjęcia ortopantomograficzne posłużyły do oceny zaburzeń uzębienia (hipodoncja lub hiperdoncja) w grupie badanej i kontrolnej.

Wyniki
Wyniki analizy cefalometycznej wskazują, że w obydwu podgrupach pacjentów rozszczepowych wystąpiło statystycznie istotne skrócenie i cofnięcie szczęki, posteriorotacja żuchwy, pogorszenie parametrów pionowych oraz przechylenie dolnych siekaczy w porównaniu do grupy kontrolnej. Ponadto na zdjęciach ortopantomograficznych zaobserwowano, że hipodoncja występuje częściej u pacjentów z rozszczepem podniebienia wtórnego, niż w grupie kontrolnej, i dotyczy głównie zębów przedtrzonowych szczęki i żuchwy.

Wnioski
Przedstawione wyniki sugerują, że rozszczep podniebienia wtórnego ma niekorzystny wpływ na wzrost i rozwój twarzowej części czaszki.



The most common congenital craniofacial deformities, accounting for about 14–17% of all developmental anomalies, are clefts of the lip, alveolar process and palate. There are only few publications concerning the analysis of changes in the bones of the facial skeleton in patients with isolated cleft palate in the available literature.

Aim
To assess the facial skeleton and dental abnormalities in patients with secondary cleft palate.

Material and methods
The study material consisted of standard medical records of 64 patients with secondary cleft palate aged 7 to 14 years, surgically treated in early childhood. The control group consisted of 56 children without congenital anomalies in the facial skeleton and with normal skeletal relationships. Each group was divided into subgroups based on the dental age. Selected angular and linear parameters were included in the cephalometric analysis. Orthopantomographic images were used to evaluate dental abnormalities (hypodontia or hyperdontia) in the study and control groups.

Results
The cephalometric analysis results indicated that both subgroups of patients with clefts had statistically significant maxillary shortening and retraction, mandibular posterorotation, deterioration of vertical parameters, and inclination of the lower incisors compared to the control group. Moreover, orthopantomographic images demonstrated that hypodontia was more common in patients with secondary cleft palate than in thecontrol group and affected mainly the maxillary and mandibular premolars.

Conclusions
The results presented here suggest that secondary cleft palate has an adverse effect on the facial skeleton's growth and development.